Iğdır’da üreticiler; gübre, fide ve mazotun değerli olması nedeniyle üretimin düştüğünü söyledi. Ahlat ilçesinde domates yetiştiren bir üretici, “Şu an kilosu 5 TL. Ufak tefek alıcı var. Üretim var, piyasası yok. Yani milletin alım gücü yok. Soran çok, alan yok. Adam soruyor, ‘5 lira’ deyince arakasını dönüp gidiyor. Konutuna konserve için bir kasa domates alacak adam, on yeri geziyor bir kasa alamıyor. Geçen yıl bir kasası 15 liraydı, artık 75-80 lirayı buluyor. Patatesi kaynatıp kaynatıp yiyeceğiz. Gerçi patatesi de alamayacağız ya o da 10 lira” dedi.
Iğdır’da çiftçiler, ekonomik kriz nedeniyle yaşadıkları problemleri ANKA Haber Ajansı’na anlattı. Iğdır’a Ahlat ilçesinden domates getirdiğini belirten bir üretici, şunları söyledi:
“PATATESİ KAYNATIP KAYNATIP YİYECEĞİZ”
“Şu an kilosu 5 TL. Ufak tefek alıcı var. Üretim var, piyasası yok. Yani milletin alım gücü yok. Soran çok, alan yok. Adam soruyor, ‘5 lira’ deyince arakasını dönüp gidiyor. Kimse kâr etmiyor. Tarladan 3 liraya alsan, buraya getirene kadar 5 liraya mal oluyor. Tarla sahibi getirip satamaz ki adamın dışarı çıkacak hali mi kalmış. Adam boğulmuş aslında. Gübreden, mazottan boğulmuş esasen. Piyasa berbat görüyorsun. Meskenine konserve için bir kasa domates alacak adam, on yeri geziyor bir kasa alamıyor. Geçen yıl bir kasası 15 liraydı, artık 75-80 lirayı buluyor. Patatesi kaynatıp kaynatıp yiyeceğiz. Ne yapacağız? Gerçi patatesi de alamayacağız ya o da 10 lira.”
“FİYATLAR YÜKSEK, ALICI PEK YOK”
Yıllardır Iğdır’da zerzevat ürettiğini belirten Umut Meydo ise yaşadıkları problemleri şöyle anlattı:
“Iğdır’da her yıl yeşil zerzevat ve meyve üretimi, her çeşit zerzevat ve meyve üretimi vardı. Geçen yıl dışarıdan alıcılar geliyordu, her türlü eserlerimizi satıyorduk. Artık mazot, gübre, yol masrafları üretimi bayağı kısıtladı. Geçen yıl 10-15 TL’ye sattığımız domatesin kasasını artık 70-80 TL’ye satıyoruz, ancak yeniden çiftçi para kazanamıyor. Masraf çok olduğundan ötürü üretim de azaldı. Üretim azaldığından dışarıdan, Ahlat’tan öbür yerlerden zerzevat ve meyve gelmeye başladı. Çiftçi, kışın hesabını yapıyor. Mazot, gübre, yol, personellik ve öbür sarfiyatları hesaplıyor. ‘Kaça satarım’ diye hesap yapıyor ancak altından kalkamıyor. Bu türlü epeyce üretim de düşüyor. Doğu bölgesinde, Iğdır’da olan bir eser hiçbir vilayette yok. Mersin’de bile bu eserlerin çeşidi yok. Iğdır’da eser çeşidi çok olduğu için alıcıyı cezbediyor, çekiyor kendisine. Masraf fazla olduğu için birinci defa Iğdır’a dışarıdan eser gelmeye başladı, üretimin yetersiz olduğundan ötürü. Görmüş olduğunuz kavun, domates dışarıdan gelmiş durumda. Beşerler üretimden mutlu değil, hükümetin buna el atması lazım. Üretim konusunda çiftçiyi desteklemesi lazım. Takviye alamadığı vakit, pazar hissesini alamadığı vakit çiftçi perişan oluyor. Kooperatifleşme yok, velhasıl şad değil çiftçi.”